เราจะรอให้พร้อมไปทำไม.....

“จุดเริ่มต้นของมุมหักเหไม่กี่องศา แต่ปลายทางมันต่างกันลิบลับ”
หลายๆคนอาจจะนึกภาพไม่ออกว่าเป็นยังไงดูภาพประกอบครับ

ให้เราลองจินตนาการตัวเราไปอยู่ในนั้นครับ ว่าเรากำลังเริ่มต้นอะไรสักอย่างที่มันแตกต่างจากคนอื่น หรือมองว่าแปลกแยก อย่าแปลกใจครับ เพราะเคยมีคนที่ทำสิ่งที่แตกต่างตั้งมากมายในอดีตให้เรายกตัวอย่างกันอย่างไม่หวาดไม่ไหว

"ก้าวแรกสำคัญ หากสิ่งที่สำคัญกว่าคือทิศทางที่ถูกต้อง"  http://twitter.com/#!/wongthanong

ให้ลองถามตัวเองว่าเราชอบอะไร ค้นหาและตั้งใจทำมันให้เต็มที่

“อย่าไปคิดว่าจะประสบความสำเร็จอย่างไร ให้คิดว่าตอนนี้มีเรื่องอะไรท้าทายเรามาที่สุด เรื่องอะไรที่เราอยากรู้ที่สุด
อยากหาคำตอบที่สุด อะไรที่เราไม่ได้ทำแล้วจะเสียดายมากที่สุด แล้วให้ลงมือทำสิ่งนั้น อย่าไปคิดถึง 5 ปีข้างหน้า อย่าคิดว่าเราจะได้รางวัลอะไรรออยู่ “[จาก นิ้วกลม ]

แต่พูดเรื่องนี้เสร็จก็จะอาจจะมีคนพูดกลับมาว่า “ผมแก่แล้วจะทำอะไรได้” “เรื่องแบบนี้ก็ปล่อยให้เด็กเขาทำไป” .”เริ่มตอนนี้จะไปทันอะไร” ผมก็อยากบอกไปว่า

“การเริ่มต้นไม่มีคำว่าสาย ไม่ต้องรอพร้อม เราต่างหากที่ต้องทำตัวให้พร้อม”

ผมก็เป็นคนชอบอะไรหลายๆอย่าง อยากทำไปหมดก็พยายามทำไปเรื่อยๆ

เคยมีคนถามว่า “ทำไมพี่ทำอะไรเยอะแยะจัง” ผมยังไม่ทันตอบอะไร ก็ถามต่อไปว่า “ถ้าสิ่งที่ทำมาทั้งหมดมันพังครืนลงมา พูดง่ายเจ๊งนั่นเอง พี่จะทำไง” ผมก็ได้โอกาสตอบสักที จริงๆก็ไม่ได้คิดเหมือนกันก็ถ้าวันหนึ่งมันเป็นอย่างนั้นขึ้นผมจะทำไง??? แต่ก็แวบเข้ามาในหัวก็ตอบไป .”พี่ก็คงไม่เสียใจหรอกถ้ามันเป็นอย่างนั้น เพราะพี่ก็คงบอกตัวเองว่าอย่างน้อยเราก็ได้ทำ” ผมว่าความสำคัญของมันไม่ได้อยู่ที่ว่าสำเร็จหรือไม่สำเร็จ มันอยู่ที่การกระทำคุณเอง คุณเลือกที่จะทำมันเองแล้วสุดท้ายความสำเร็จคือกำไร เพราะท้ายที่สุดเวลาคุณมองย้อนกลับมาจะได้มานึกเสียว่าถ้าวันเราได้ทำสิ่งนั้นลงไปเราอาจจะไม่เป็นอย่างนี้

“อย่าเสียใจในสิ่งที่ล้มเหลว แต่เราจะเสียใจเมื่อเวลาผ่านไป โดยที่เราไม่ได้ทำอะไรเลย”